کتابخانه عمومی الغدیر

امروز کتاب خوانی و علم آموزی نه تنها یک وظیفه ملی است که یک واجب دینی است. مقام معظم رهبری(مدظلله العالی)

کتابخانه عمومی الغدیر

امروز کتاب خوانی و علم آموزی نه تنها یک وظیفه ملی است که یک واجب دینی است. مقام معظم رهبری(مدظلله العالی)

کتابخانه عمومی الغدیر در استان گلستان،شهرستان علی آباد کتول واقع در شهر مزرعه کتول جنب شهرداری می باشد. این کتابخانه در سال1374 تاسیس شده است.
شماره تماس:01734282752

دنبال کنندگان ۳ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید

پیوندهای روزانه

۱ مطلب در اسفند ۱۳۹۴ ثبت شده است

شرح زندگی نامه پروین اعتصامی





پروین اعتصامی، شاعر نامدار معاصر ایران از شاعران قدر اول زبان فارسی است که با تواناترین شعرای مرد، برابری کرده و به گواهی اساتید و سخن شناسان معاصر گوی سبقت را از آنان ربوده است.

رخشنده اعتصامی مشهور به پروین اعتصامی از شاعران بسیار نامی معاصر در روز ۲۵ اسفند سال ۱۲۸۵ شمسی در تبریز تولد یافت و از ابتدا زیر نظر پدر دانشمند خود -که با انتشار کتاب (تربیت نسوان) اعتقاد و آگاهی خود را به لزوم تربیت دختران نشان داده بود- رشد کرد.

  در کودکی با پدر به تهران آمد. ادبیات فارسی و ادبیات عرب را نزد وی قرار گرفت و از محضر ارباب فضل و دانش که در خانه پدرش گرد می آمدند بهره ها یافت و همواره آنان را از قریحه سرشار و استعداد خارق العاده خویش دچار حیرت می ساخت. در هشت سالگی به شعر گفتن پرداخت و مخصوصاً با به نظم کشیدن قطعات زیبا و لطیف که پدرش از کتب خارجی (فرنگی- ترکی و عربی) ترجمه می کرد طبع آزمائی می نمود و به پرورش ذوق می پرداخت.

در تیر ماه سال ۱۳۰۳ شمسی برابر با ماه ۱۹۲۴ میلادی دوره مدرسه دخترانه آمریکایی را که به سرپرستی خانم میس شولر در ایران اداره می شد با موفقیت به پایان برد و در جشن فراغت از تحصیل خطابه ای با عنوان" زن و تاریخ" ایراد کرد.

او در این خطابه از ظلم مرد به شریک زندگی خویش که سهیم غم و شادی اوست سخن می گفت.

پروین در تمام سفرهایی که با پدرش در داخل و خارج ایران شرکت می کرد و به گسترش دید و اطلاعات و کسب تجارب تازه می پرداخت.

این شاعر آزاده، پیشنهاد ورود به دربار را با بلند نظری نپذیرفت و مدال وزارت معارف ایران را رد کرد.

پروین در نوزده تیر ماه ۱۳۱۳ با پسر عموی خود ازدواج کرد و چهار ماه پس از عقد ازدواج به کرمانشاه به خانه شوهر رفت.

شوهر پروین از افسران شهربانی و هنگام وصلت با او رئیس شهربانی در کرمانشاه بود. اخلاق نظامی او با روح لطیف و آزاده پروین مغایرت داشت. او که در خانه ای سرشار از مظاهر معنوی و ادبی و به دور از هر گونه آلودگی پرورش یافته بود پس از ازدواج ناگهان به خانه ای وارد شد که یک دم از بساط عیش و نوش خالی نبود و طبیعی است همراهی این دو طبع مخالف نمی توانست دوام یابد و سرانجام این ازدواج ناهمگون به جدایی کشید و پروین پس از دو ماه و نیم اقامت در خانه شوهر با گذشتن از کابین طلاق گرفت.

 با این همه او تلخی شکست را با خونسردی و متانت شگفت آوری تحمل کرد و تا پایان عمر از آن سخنی بر زبان نیاورد و شکایتی ننمود.

در سال ۱۳۱۴ چاپ اول دیوان پروین اعتصامی، شاعر توانای ایران، به همت پدر ادیب و گرانمایه اش انتشار یافت.

پروین در قصایدش پیرو سبک متقدمین به ویژه ناصرخسرو است و اشعارش بیشتر شامل مضامین اخلاقی و عرفانی می باشد. پروین موضوعات حکمتی و اخلاقی را با چنان زبان ساده و شیوایی بیان می دارد که خواننده را از هر طبقه تحت تاثیر قرار می دهد. او در قدرت کلام و چیره دستی بر صنایع و آداب سخنوری همپایه ی گویندگان نامدار قرار داشته و در این میان به مناظره توجه خاص دارد و این شیوه ی را که شیوه ی شاعران شمال و غرب ایران بود احیاء می نماید. پروین تحت تاثیر سعدی و حافظ بوده و اشعارش ترکیبی است از دو سبک خراسانی و سبک عراقی .

 شعر پروین شیوا، ساده و دلنشین است. مضمونهای متنوع پروین مانندباغ پرگیاهی است که به راستی روح را نوازش می دهد. اخلاق و همه تعابیر و مفاهیم زیبا و عادلانه آن چون ستاره ای تابناک بر دیوان پروین می درخشد.

چاپ اول دیوان که آراسته به مقدمه شاعر و استاد سخن شناس ملک الشعرای بهار و حاوی نتیجه بررسی و تحقیق او در تعیین ارزش ادبی و ویژگیهای سخن پروین بود شامل بیش از یکصد و پنجاه قصیده و مثنوی در زمان شاعر و با قطعه ای در مقدمه از خود او تنظیم شده بود. پروین با اعتقاد راسخ به تأثیر پدر بزرگوارش در پرورش طبعش، دیوان خود را به او تقدیم می کند .

دیوان اشعار پروین اعتصامی که شامل ۶۵۰۰ بیت از قصیده و مثنوی و قطعه است تاکنون چندین بار به چاپ رسیده است.

  پروین اعتصامی عاقبت در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در سن ۳۵ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری حصبه در تهران درگذشت. پیکر پاک او را در آرامگاه خانوادگی اش در شهر قم و کنار مزار پدرش در جوار خانم حضرت معصومه (س) به خاک سپردند . پس از مرگش قطعه شعری از او یافتند که معلوم نیست در چه زمانی برای سنگ مزار خود سروده بود . این قطعه را بر سنگ مزارش نقش کردند ، آنچنانکه یاد و خاطره اش در دل مردم نقش بسته است. 

   ایـنـکـه خــــاک سیـهـش بالـیـن اسـت

 اخــــتــر چــــرخ ادب پــــرویـــن اسـت

گــــر چــه جــز تــلــخی از ایــام نــدیـد

هر چه خواهی سخنش شیـرین است

صــــاحـــب آنــهـــمـه گــفـتــار امــروز

ســائــل فــاتــحـــه و یــاسـیــن اسـت

دوســتــان بــه کــه ز وی یـــاد کــنـنـد

دل بـی دوسـت دلـی غمـگـیـن اسـت

خـاک در دیـده بــسی جـان فرسـاست

سنـگ بر سیـنه بسی سـنگین اسـت

بــیـنـد ایــن بــسـتــر و عــبـرت گـیــرد

هـر کـه را چـشـم حـقیقت بـین اسـت

هــر کــه باشـی و ز هــر جــا برسـی

آخــریــن مـنـزل هـسـتــی ایـن اسـت

آدمـــــی هـــر چـــه تــوانــگر بــاشــد

چون بدین نقطه رسـد مسکین اسـت

انـــدر آنـجــا کـــه قــضــا حمــلـه کــند

چــاره تسـلـیــم و ادب تـمکــین اسـت

زادن و کــــشــتــن و پـــنـــهان کـــردن

دهــــر را رســــم و ره دیـــریــن اسـت

خـــرم آنـکـس کـه در ایـن محــنت گـاه

خــاطــری را سـبــب تـســـکین اسـت  

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ اسفند ۹۴ ، ۱۲:۵۵
الهام عاشوری